لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ، اللَّهُ أَكْبَرُ كَبِيراً، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ كَثِيراً، سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ العَالَمِينَ، لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ
اللَّهُمَّ اغْفِر لِي، وَارْحَـمْنِي، وَاهْدِنِي، وَارْزُقْنِي
Një nomad shkoi tek i Dërguari i Allahut ﷺ dhe i tha: “Më mëso ca fjalë, që t’i përmend rregullisht”. Pejgamberi ﷺ iu përgjigj:
“Thuaj: Lã ilãhe il-lall-llãhu waḥdehu lã sherĩke lehu. All-llãhu ekberu kebĩran, welḥamdu lil-lãhi kethĩran, Subḥãnall-llãhi rabbil ‘ãlemĩn, lã ḥawle we lã ḳuwwete il-lã bil-lãhil ’Azĩzil Ḥakĩm."
(Nuk ka të adhuruar tjetër të merituar veç Allahut, Ai është i vetëm dhe i pashoq. Allahu është më i madhi. Lavdia e shumtë i takon Allahut. I Patëmetë është Allahu, Zoti i botëve. S’mund të bëhet asnjë lëvizje dhe nuk ka fuqi për diçka veçse me vullnetin e Allahut, të Gjithëfuqishmit e të Urtit).
Nomadi tha: “Këto janë për të përmendur Zotit tim, po ç’lutje të bëj për veten? Pejgamberi ﷺ iu përgjigj:
“Thuaj: All-llãhummeġfir lĩ, werḥamnĩ, wehdinĩ, werzuḳnĩ."
(O Allah! Më fal, më mëshiro, më udhëzo dhe më furnizo!)
Ebu Davudi sjell edhe këtë shtojcë: «Kur beduini u largua, Profeti ﷺ tha: “I mbushi duart me mirësi (me bërjen e këtij dhikri dhe të kësaj lutjeje)”.
Muslimi
